– Jak ci się żyje w Pradze? – Cudownie. Czuję się wolnym człowiekiem. W końcu odpowiadam za siebie, decyduję za siebie. Wcale nie mam kryzysu końca studiów, kryzysu „wkroczenia w dorosłość”. Tylu nowych ludzi, tyle wydarzeń, bohema, zagęszczone życie. Tak piszę, kiedy jest mi dobrze. Kiedy jest mi źle – nie odpisuję. Jakże mogłabym się […]